"Dasz radę, Nataszo" - Karolina Wilczyńska

Nataszę poznałam już dawno, przeglądając wraz z nią rodzinny album ze zdjęciami. Przeżywałyśmy wtedy razem trudne chwile i oczyszczałyśmy swoje dusze z kłamstwa i smutku. Tym razem Karolina Wilczyńska pozwoliła mi poznać dalsze losy zagubionej bohaterki. Natasza kryje bowiem w sercu niejeden problem, w tym samotność po rozwodzie z mężem.

Naprawdę miałam dosyć huśtawki nastrojów, ciągłych skrajności, braku celu. Tęskniłam za zaplanowanymi dniami, poczuciem, że coś robię, sprawy idą naprzód, dążę do czegoś. Potrzebowałam pomocy w uporządkowaniu puzzli moich pomysłów, emocji i planów w jeden spójny obrazek.

Żeby było miło, zacznę od tego, co mnie w książce zachwyca. Przede wszystkim uwielbiam język Karoliny Wilczyńskiej – poetycki, delikatny, refleksyjny i romantyczny. Dzięki niemu książkę czyta się przyjemnie i szybko, można nawet wyczuć nadchodzącą wiosnę, więc Czwarta Strona idealnie wybrała moment na wydanie tej powieści. Tradycyjnie pochwalę również to, w jaki sposób została wydana… Okładka jest piękna nie tylko na zewnątrz, ale również wewnątrz (możecie to obejrzeć na moim Instagramku).

Zima mocowała się z wiosną do połowy kwietnia., Mroźne powietrze nie dawało za wygraną, nocne przymrozki niweczyły wysiłki nieśmiałego słońca, które podczas krótkich jeszcze dni próbowało obudzić rośliny z zimowego snu. Wreszcie, zupełnie nieoczekiwanie, wiosna odniosła zwycięstwo i w ciągu kilku dni wszystko wokół pokryło się drobnymi listkami. Pierwsze kwiaty jakby czekały na tajemny sygnał o odejściu zimy, żeby natychmiast wystawić delikatne główki z odmarzłej już ziemi.

 

Sytuację Nataszy mniej-więcej pamiętałam z pierwszej części, jednak właśnie to „mniej-więcej” trochę mi przeszkadza. Zabrakło mi krótkiego przypomnienia wcześniejszych losów Nataszy – czytam tak dużo i szybko, że zupełnie nie pamiętałam kto jest kto i co doprowadziło kobietę do obecnej sytuacji. Świat znów widzimy oczami Nataszy i po raz kolejny autorka wykorzystała zdjęcia do budowania rozdziałów. Tym razem bohaterka nie pali fotografii, tylko robi nowe zdjęcia, jednocześnie odkrywając nową siebie. Bardzo lubię tego typu zabiegi – od razu jestem ciekawa, co oznacza dane zdjęcie i dlaczego ma takie duże znaczenie dla głównej bohaterki.

Dużą zaletą książki jest to, że wiele dowiadujemy się o tym, jak wygląda założenie fundacji i co jest najważniejsze w pomaganiu innym. Najistotniejsze nie jest bowiem współczucie, ale wsparcie i zrozumienie. Jako pedagog doskonale o tym wiem. Dostajemy zatem sporą dawkę wiedzy z zakresu psychologii i pedagogiki, możemy się wiele nauczyć o alkoholizmie i trochę lepiej zrozumieć innych ludzi. Czasem jednak akcja mi się dłużyła – zbyt wiele „gadania”, a za mało dynamizmu. Pierwszy tom był dla mnie znacznie ciekawszy i miał mocniejszą siłę przyciągania. Nie zmienia to jednak faktu, że Dasz radę, Nataszo jest również bardzo wartościową książką ( chociaż mniej tajemniczą niż Jeszcze raz, Nataszo). Cieszę się, że przeczytałam tę powieść – głównie ze względu na ciepło i emocje, które z niej biją na kilometr.

Dasz radę, Nataszo, to książka, która opowiada o sile w różnych jej odcieniach – sile woli, sile walki, sile nałogu, sile miłości, sile wsparcia i przede wszystkim sile kobiet. Autorka po raz kolejny pokazuje, że kobiety nie muszą być zależne od mężczyzn i doskonale potrafią dać sobie radę bez nich. Karolina Wilczyńska motywuje do wstania z kanapy i wzięcia życia we własne ręce – tylko w ten sposób możemy bowiem odnaleźć szczęście – samo do nas nie przyjdzie.

 

Link do recenzji pierwszego tomu  http://kto-czyta-nie-pyta.blog.pl/2016/01/04/jeszcze-raz-nataszo-karolina-wilczynska-zaglada-w-ludzkie-dusze/

 

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona! :)

• Autor: Karolina Wilczyńska


• Tytuł Oryginału: Dasz radę, Nataszo!


• Gatunek: literatura kobieca


• Język Oryginału: Polski


• Liczba Stron: 273


• Rok Wydania: 2016


• Numer Wydania: I


• Wydawca: Wydawnictwo Czwarta Strona


• Miejsce Wydania: Poznań


• Ocena:  4/6